برداشت شما از این تصویر چیه؟
تجربه خودم اینه که ما آدم ها متاسفانه و معمولا قدم اول خودمون رو با قدم آخر دیگران مقایسه می کنیم. وقتی میبینیم کسی به هدفی رسیده که ماخواهانش هستیم, چشم هامون رو میدوزیم به نتیجه نهایی ای که اون آدم کسب کرده.
بدون اینکه به فداکاریهایی که کرده توجه کنیم. فداکاری در مسیر رسیدن به هدف به عبارتی یعنی خَر و خُرما رو با هم نخواستن. به قول انگلیسی زبان ها you can’t have it both ways
مثلا نمیشه هم تا آخر شب بیدار بمونیم و هم سحرخیز باشیم, نمیشه هم پرخوری کنیم و هم لاغر بمونیم, نمیشه هم برنامه فعلی زندگی مون رو حفظ کنیم و هم زبان یاد بگیریم.
فداکاری یعنی انتخاب یک گزینه. یا خر یا خرما. هر وقت بخواید هر دو رو باهم داشته باشید خیلی زود از مسیر منحرف میشید و در نهایت به قول انگلیسی زبان ها you’ll end up with just one یعنی آخرش مجبور میشید یا خره رو انتخاب کنید یا خرمائه رو.
اگه هدفی توی ذهن تون هست که هنوز بهش نرسیدید, یکی از دلایلش میتونه این باشه که هنوز نتونستید خودتون رو راضی کنید که فداکاری لازم رو داشته باشید یعنی یا خر رو انتخاب کنید یا خرما رو.
