در طول سال هایی که زبان تدریس می کنم با زبان آموزهای مختلفی برخورد داشتم. از کسایی که دقیقا به توصیه هام گوش میدن و اجراشون می کنن تا کسانی که بهم رجوع می کنن تا بهم بگن که چطوری باید بهشون درس بدم و چه کتاب هایی رو باید براشون تدریس کنم و چه کلاس هایی براشون برگزار کنم.
به قول انگلیسی زبان ها که needless to say that یعنی “نیازی نیست بگم که” این گروه اول هستن که نتیجه می گیرن و موفق میشن. یا حداقل خودم شاهد موفقیت هاشون هستم. شاید گروه دوم بعدها موفق شدن من خبر ندارم. البته منظورم این نیست که روش من بهترین روش برای همه است اما در کل اگه برای یادگیری به سراغ مدرس و آموزشگری در هر زمینه ای رجوع می کنید, در درجه اول باید بدونید دارید میرید که یاد بگیرید. میرید که حرفی که زد رو گوش بدید و اجرا کنید. نمیرید که بهش بگید چی کار کنه.
البته و از اونجایی که معتقد هستم روش های یادگیری خیلی زیاده و قرار نیست همه از روش من برای یادگیری زبان نتیجه بگیرن, هیچ کس رو مجبور به اجرای روش خودم نمیکنم. و تا حالا نشده برم یقه یه زبان آموز رو بگیرم بگم بیا حتما باید به روش من بری جلو و هر جای دیگه بری شکست میخوری.
نه, چه بسا که شما از روش من جواب نگیرید و از روش های دیگه نتیجه خوبی کسب کنید اما و اما چیزی که نمیپذیرم اینه که یه زبان آموز به من رجوع کنه اما اصلا از توصیه هام استفاده نکنه. برنامه رو نصفه نیمه و گهی تندو گهی خسته اجرا کنه و وقتی دیگه نمیخوام در سیستم من حضور داشته باشه به زور بخواد خودشو اینجا نگه داره یا نظر منو تغییر بده تا بپذیرم اون چیزی که اون میخواد درسته یعنی روش گهی تند و گهی خسته و از این شاخه به اون شاخه شدن و حرص و طمع شدید برای مطالعه همه منابع از مبتدی تا پیشرفته به صورت همزمان. لطفا شوق یادگیری رو با حرص و طمع یادگیری اشتباه نگیرید. حتی اگه این زبان آموز مدام در حال ستایش و تعریف و تمجید از من باشه ترجیح میدم در سیستم من حضور نداشته باشه!
امروز که داشتم کتاب The Art of Living رو می خوندم. به این بخش رسیدم و دیدم چه جالبه. البته در مثال مناقشه نیست و قصد من هم این نیست که بگم الان من مدرس زبان مثل این شخصیت بودا هستم اما مثالش جالبه.
یکی از شاگردان بودا که سالها در جلساتش حضور پیدا می کرد ازش پرسید شما که به اشراق رسیدی و راه راستی رو میدونی چرا با استفاده از قدرت هات این افرادی رو که سالهاست دارن میان به جلسات تو و هنوز به مقصد نرسیدن و نتیجه نگرفتن و چه بسا که بدتر هم شدن, هدایت نمی کنی به مسیر درست؟ و بودا جواب داد.
“من هیچ کسی رو روی دوش خودم حمل نمی کنم تا اون آدم رو به مقصد نهایی برسونم. هیچ کسی نمی تونه کسیو روی دوش خودش حمل کنه و اونو به مقصود برسونه. فوق فوقش با عشق و محبت میشه گفت راه اینه و من این طوری به مقصد رسیدم. تو هم تلاش کن حرکت کن به این شکل به مقصد برسی. اما در نهایت هر کسی خودش باید برسه. و خودش باید تک تک قدم ها رو برداره.
و منم از همین جا اعلام میکنم البته که نه بودا هستم و نه خودم رو استاد میدونم. میدونم روش تدریس من یکی از هزاران روش تدریس در دنیاست. ادعا ندارم روشم بهترینه اما به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که گهی تند و گهی خسته بیایید. ادعایی ندارم. فقط چون وجود خودم و سیستم بخش ارتباط با مدرسی که توی سایت ایجاد کردم و دور هم نگه داشتن افرادی با اهداف مشترک و هم هدف برام مهمه افرادی رو که طبق برنامه ام پیش نرن از سیستم حذف می کنم. برای آرامش خودم و آرامش بقیه زبان آموزهایی که توی این مسیر باهام همراه هستن. و البته و صد البته شاید شمایی که از سیستم من حذف شدی از یه مسیر دیگه و با روش خودت صد برابر بیشتر موفق بشی که همینو برات آرزو می کنم اما جایی برای شما در این سیستم نیست.
