یادمه بچه که بودیم وقتی پدرم ما رو برای گردش به جایی مثل خونه مامان بزرگمون می برد, من و خواهر کوچیکم که خیلی مشتاق رسیدن به اونجا بودیم توی مسیر همه اش از بابامون میخواستیم که سریع تر رانندگی کنه.
و یه وقت هایی کف پاهامونو میچسبوندیم به پشت صندلی بابام و هل میدادیم و به خیال خودمون این باعث میشد بابا سریع تر برونه. پدرم میخندید و ما واقعا با این تصور که هل دادن مون باعث سریع تر روندن ماشین میشه به این کارمون تا رسیدن به مقصد ادامه میدادیم.
یه وقت هایی فکر می کنم زندگی همین شکلیه. یه نفر دیگه روی صندلی راننده نشسته و سرعت حرکت این زندگی به سرعت رانندگی اون بستگی داره. نمیدونم راننده کیه اما با درخواست های ما سرعت حرکتش رو زیاد نمی کنه بلکه به تشخیص خودش میرونه. وقت هایی که ما داریم حرص میزنیم برای سریع تر رسیدن و سریع تر کسب کردن چیزی, داریم پاهامونو به صندلی راننده فشار میدیم.
اگه یه برنامه زبانی رو شروع کردید و دارید طبق برنامه پیش میرید, آروم باشید. همه اش سعی نکنید همه چیزو فشرده کنید. یادگیری زبان به زمان نیاز داره. پاهاتونو به صندلی راننده فشار ندید. این یه کار بیهوده است.
اگه می خواید بدونید چقدر طول میکشه تا زبان انگلیسی تون به اصطلاح فول بشه این ویدیوی کوتاه رو حتما تماشا کنید. توی این ویدیو با جزئیات بیشتری توضیح دادم. امیدوارم براتون مفید باشه.
