اگه اهل ورزش کردن باشید, حتما براتون پیش اومده مربی بهتون یه تمرینی بده و بگه “سه سِت از این حرکت رو بزن, روی عضلات فیله کمر اثر می ذاره”. و شما شروع کنید به انجام اون حرکت اما احتمالا موقع انجامش فشار خاصی روی فیله تون حس نمی کنید اما فردای اون روز دقیقا کشیدگی و درد عضلات شدیدی رو توی فیله تون حس می کنید.
در مورد خیلی مسائل دیگه زندگی هم همینه. یه سری افراد موفق توصیه هایی بهمون می کنن که میگن به نفع ماست و در ظاهر ما نفعی در اون کار نمی بینیم اما تاثیرش مثل همون تمرین فیله کمره. انجامش میدیم و تاثیرش رو بعدها حس می کنیم.
یکی از این توصیه ها برای داشتن زندگی بهتر, شکرگزاریه. شکرگزاری روزانه یکی از توصیه های مهم افراد موفقه. درست مثل تمرین های فیله کمر. اول با خودتون میگید شکرگزاری چه ربطی به موفقیت داره؟ یا فکر می کنید شکرگزاری برای افراد مذهبیه…
اما این طور نیست. شکرگزاری لازم نیست در خطاب به یک خدا باشه. بلکه صرفا میتونه به خودی خود انجام بشه و تاثیرش رو در تمام جنبه های زندگی تون به جا می ذاره. این بخشی از کتاب “چگونه مثل امپراطور روم فکر کنیم” هست:
وقتی اولش شروع می کنید به انجام این تمرین شاید اصلا چیزی برای شکر گزاری به ذهن تون نرسه. اما بعد از مدتی متوجه میشید اون قدر نکته برای شکرگزاری زیاده توی زندگی تون که فرصت نمی کنید هر روز همه اش رو یادداشت کنید.
وقتی این کار براتون به صورت یه عادت روزمره دربیاد و به روتین زندگی شما بدل بشه, دیدگاه تون به شدت تغییر می کنه و به جای تمرکز روی مشکلات و موانع, به تدریج چشم تون به روی راه حل ها باز میشه. شکرگزاری یعنی هر روز به نکات مثبتی که توی زندگی تون هست توجه کنید. البته این به معنای نادیده گرفتن مشکلات و موانع نیست.
شاید دیده باشید بعضی آدم ها وقتی مشکلی براشون پیش میاد با کمترین دلخوری یا حتی بدون هیچ دلخوری فورا راه حلی براش پیدا می کنن و به زندگی شون ادامه میدن و بعضی دیگه به محض بروز کوچک ترین مشکل زانوی غم بغل می کنن و فلج میشن.
کسایی که فورا راه حل پیدا می کنن و انرژی خودشون رو با غصه خوردن هدر نمیدن, افرادی هستن که عادت کردن به دیدن راه حل ها. این افراد, شکرگزارن, سپاسگزارن و حواس شون به نیمه پر لیوان هست.
“آرزو یعنی تصورِ داشتنِ چیزی که ندارید. قدردانی یعنی تصورِ غیبتِ چیزهایی که در حال حاضر دارید.” این مسئله قدر دانی یا شکرگزاری تاثیر خیلی زیادی روی یادگیری زبان انگلیسی داره. چطوری؟
در طول سالهای تدریسم بارها زبان آموزهایی رو دیدم که همه توجه شون روی ناداشته هاشونه. و هرگز به داشته هاشون توجه نمی کنن. وقتی قرار باشه درباره یه موضوعی به انگلیسی صحبت کنن, مدام وسط انگلیسی حرف زدن شون می پرسن “فلان چیز به انگلیسی چی میش؟”
در حالی که خیلی راحت با همون دانش زبانی ای که دارن می تونن درباره اون موضع صحبت کنن اما به دلیل ناشکری و عادت به ناسپاسی مدام در حال توجه به کلمات و عباراتی هستن که بلد نیستن.
توی ویدیویی که درباره آموزش قدم به قدم یادگیری مکالمه انگلیسی با فیلم و سریال هست آموزش دادم که چطور میتونید با دانش زبانی ای که دارید در مورد مسائل مختلف صحبت کنید و حواس تون به داشته های زبانی تون باشه نه نداشته هاتون.
توی لایو های اثر مرکب درباره شکرگزاری زبانی صحبت کردم و اگه برنامه زبان تون رو شروع کردید, بهتون توصیه می کنم یه دفتر یا دفترچه بردارید و هر روز قبل یا بعد از اجرای برنامه زبانی تون حداقل یه مورد از داشته های زبانی تون رو بنویسید و بابتش شکرگزار باشید.
مثلا: “سپاسگزارم که امروز برنامه زبانیم رو اجرا کردم. سپاسگزارم که برای خودم اون قدر ارزش قائل هستم که یه پکیج آموزش زبان انگلیسی خریدم. سپاسگزارم که امروز یاد گرفتم چطوری از زمان حال ساده انگلیسی در جملات سوالی استفاده کنم….”
شاید خنده دار به نظر بیاد اما بعد از مدتی که این کار رو انجام بدید تاثیرش رو روی انگلیسی حرف زدن تون خواهید دید. وقتی مشغول مکالمه انگلیسی هستید و یهو متوجه میشید باید لغتی به کار ببرید که بلد نیستید, به دلیل تمرین سپاسگزاری, توجه تون میره روی پیدا کردن راه حل و فورا طوری اون مسئله رو دور میزنید که بتونید با لغتی که بلد هستید, جای خالی اون لغتی که بلد نیستید رو پر کنید.
حتما ویدیوی آموزش قدم به قدم تمرین مکالمه رو تماشا کنید. این ویدیو با ویدیوی “همه چیز درباره تماشای فیلم زبان اصلی برای تقویت زبان” فرق داره و یه سری هم به ویدیوهای اثر مرکب بزنید.
شکرگزاری به معنای نادیده گرفتن موانع و مشکلات نیست. شکرگزار و قدردان بودن به معنای عدم تلاش برای رسیدن به آرزوها نیست. بلکه فقط یعنی با استفاده از چیزهایی که در حال حاضر دارید و قدردان بودن از وجودشون, خودتونو برسونید به چیزهایی که ندارید و آرزو دارید بهشون برسید.
قدردان و سپاسگزار بودن یعنی استفاده کردن از داشته های فعلی تون و تبدیل کردن شون به پله هایی برای رسیدن به آرزوهاتون.
در یک کلام شکرگزار و قدردان بودن یعنی اگه توی وضعیت ناخوشایندی گرفتار شدید, به جای غصه خوردن برای بدبختی ای که دچارش شدید, دنبال راه حلی بگردید تا از اون بدبختی خلاص بشید. و اگه مشغول انگلیسی حرف زدن هستید, به جای تمرکز روی لغتی که بلد نیستید, فکر کنید به این که با کدوم یک از کلمات و عباراتی که بلدید میتونید منظورتون رو برسونید.
سازمان ناسا یه زمانی درگیر تولید نوعی خودکار بود که بشه در فضا ازش استفاده کرد. یعنی جایی که جاذبه وجود نداره و جوهر خودکار به جای اینکه به سمت نوک خودکار بره به سمت بالا میره.
این سازمان سفارش تولید چنین خودکاری رو به یه شرکت داد که بعد از 10 سال زمان و خرج کردن 12 میلیون دلار موفق شد.
خودکاری که این شرکت تولید کرد به هر جهتی که گرفته میشد و روی هر سطحی که بود میشد ازش برای نوشتن استفاده کرد. حتی در دمای بالای 300 درجه و زیر 300 درجه هم مینوشت.
وقتی روس ها به مشکل مشابهی برخورد کردن به جای اینکه برای تولید چنین خودکاری هزینه کنن تصمیم گرفتن در فضا برای نوشتن از مداد استفاده کنن.
وقتی تمرکز ما روی مشکل باشه این اتفاق رخ میده. وقتی تمرکز روی مشکل باشه اغلب اوقات روشی که در پیش میگیریم عبث و بیهوده است.
آمریکایی ها روی مشکل تمرکز کرده بودن و روس ها روی راه حل. به همین دلیل روش آمریکایی ها بیهوده و پر خرج و روش روسها کم خرج و مفید بود. این ماجرا رو در یکی از برنامه های دارن هاردی شنیدم.
موقع انگلیسی صحبت کردن اتفاق مشابهی برای زبان آموزها می افته. زبان آموزهایی که روی مشکلات تمرکز می کنن همیشه در مکالمه به مشکل برمیخورن. و زبان آموزهایی که روی راه حل تمرکز می کنن روش های درستی رو در پیش می گیرن.
مثلا موقع مکالمه زبان آموزی که روی مشکل متمرکزه داره به انگلیسی صحبت می کنه و میخواد بگه “من متاهل نیستم” بعد متوجه میشه بلد نیست یا یادش نمیاد “متاهل” به انگلیسی چی میشه.
در چنین موقعیتی زبان آموزی که تمرکزش روی مشکلاته قفل می کنه و نمی تونه به صحبت هاش ادامه بده اما زبان آموزی که روی راه حل تمرکز می کنه به این فکر می کنه که لزومی نداره بلد باشه یا به خاطر بیاره که “متاهل” به انگلیسی چی میشه و کافیه بگه که مجرده یعنی
I’m single
شما چطوری زبان یاد می گیرید یا از دانش زبانی تون استفاده می کنید؟ روی مشکلات تمرکز می کنید یا راه حل ها؟
