قدمت آزمون آیلتس به سال 1976 بر میگردد. در آن زمان این آزمون ELTS نام داشت نه IELTS.
و ELTS مخفف کلمات English Language Testing Services بود به معنای “خدمات آزمونی زبان انگلیسی” در آن زمان فقط به این منظور مورد استفاده قرار می‌گرفت که توانایی‌های زبانی دانشجویان سطح کارشناسی ارشد را بسنجند. ظاهرا در استرالیا تقاضا برای ELTS در افراد متقاضی تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد از سال 1978 تا 1988 زیاد بود تا اینکه در سال 1988 بریتیش کاونسل (British Council) دست به کار شد و ساختار پایه ELTS را تغییر داد تا آزمونی را طراحی کند که به طور بین المللی پذیرفته شود.
از سال 1989 به بعد آزمون IELTS جای ELTS را گرفت و در دو دسته آکدمیک و جنرال طراحی شد. در ابتدا بخش ریدینگ و رایتینگ آزمون آکادمیک سه بخش A, B, C داشت تا مهارت متقاضیان را در سه زمینه علم و تکنولوژی، علوم زندگی و علوم اجتماعی بسنجد. این آزمون از زمان آغاز کار خود تحت نظارت مداوم آی دی پی استرالیا (IDP: International Development Program)، بریتیش کاونسل (British Council) و دانشگاه کمبریج (Cambridge University) بوده است.
این سه سازمان در سال 1995 تصمیم گرفتند اصلاحات بیشتری در آزمون آیلتس ایجاد کنند. اوایل هر 4 بخش در یک روز برگزار می‌شدند و این مسئله ارائه وقت آزمون اسپیکینگ برای داوطلبین را دشوار کرده بود. به همین جهت تصمیم بر این شد که بخش اسپیکینگ در روز جداگانه‌ای برگزار شود.
سوالاتی که برای آزمون به مراکز برگزاری آیلتس داده می‌شود برای استفاده حداکثر تا 6 ماه است. مراکز حق ندارند هیچ تستی را مجددا برگزار کنند. یعنی هر بار سوالات متفاوت است. آمارهایی که تا کنون از مراکز برگزاری آزمون به دست آمده نشان می‌دهد سه چهارم متقاضیان از جنوب شرقی آسیا و استرالیا و در رده سنی ۱۵ تا ۲۱ سال هستند. آیلتس آزمون استاندارد سنجش مهارت زبانی افراد است و هر ساله دانشگاه‌های بیشتری این تست را جایگزین تافل می‌کنند.
انواع مختلف آزمون آیلتس، شهریه آزمون و نحوه برگزاری:
نحوه برگزاری مهارت اسپیکینگ در آزمون آیلتس:
نحوه برگزاری تسک اول مهارت رایتینگ در آزمون آیلتس:
نحوه برگزاری تسک دوم مهارت رایتینگ در آزمون آیلتس:
نحوه برگزاری مهارت لیسنینگ در آزمون آیلتس:
نحوه برگزاری مهارت ریدینگ:
بایدها و نبایدهای آزمون آیلتس:
